Dictionary of Greek. 2013.
οστεοκλαστικός — ή, ό [οστεοκλάστης] αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στον οστεοκλάστη … Dictionary of Greek
οστεορρήκτης — ο ιατρ. ο οστεοκλάστης. [ΕΤΥΜΟΛ. < ὀστέον / ὀστοῦν + ρρήκτης (< ῥήγνυμι «σπάω»)] … Dictionary of Greek
οστεοφάγος — ο, θηλ. και α φρ. «οστεοφάγο κύτταρο» (ιστολ.) ο οστεοκλάστης … Dictionary of Greek
οστό — το (ΑΜ όστοῡν, Α ασυναίρ. τ. ὀστέον, ποιητ. τ. ὀστεῡν, πιθ. αιολ. τ. ὄστιον) υπόλευκο και σκληρό όργανο, ένα από τα στοιχεία τού σκελετού τού ανθρώπου και τών σπονδυλοζώων, το κόκαλο νεοελλ. φρ. α) «παίρνω σάρκα και οστά» (για ιδέα, προσπάθεια ή… … Dictionary of Greek
